کاوش موضوع تعمق

مراقبه یا درون‌پویی در اخلاق و عرفان اسلامی و کلا یکتاپرستی بخش مهمی از سیر و سلوک است. شیخ محمد بهاری دربارهٔ لفظ مراقبه می‌گوید: «مراقبه یعنی کشیک نفس را کشیدن که مبادا اعضا و جوارح را به خلاف وا دارد و عمر عزیز را که هر آنی از آن بیش از تمام دنیا و ما فیها قیمت دارد، ضایع بگرداند.» روزبهان در مَشرَب الارواح می‌گوید: «مردی از ابن‌‌مبارک پرسید: ای ابو عبدالرحمن مرا وصیتی کن. گفت: مراقب حق تعالی باش. آن مرد تفسیر این سخن را خواست،‌گفت: همیشه چنان باش که خدای را می‌بینی.» عطار نیشابوری در تذکرةالاولیاء در ذکر عبدالله مغربی می‌گوید: «و [عبدالله مغربی] گفت: فاضل‌ترین اعمال عمارت اوقات است به مراقبات.» مراقبه (دهیانا) حالتی فراتر از تمرکز و مدیتیشن است که ذهن کاملا رام شده و تحت کنترل قرار میگیرد .بعبارتی ساده انسان از ذهن فراتر رفته و به فراآگاهی یا توریا (سامادهی) دست پیدا میکند... بیشتر در ویکی پدیا